...En de taak der ‘Amazones’ (Etrennes nationale)

«De Gallische vrouwen deden eertijds de bezwijkende moed van hun strijders herleven. De afgelopen 5de oktober hebben de vrouwen van Parijs aan de mannen bewezen dat zij ten minste even dapper waren als zij en even ondernemend. De geschiedenis en deze grote dag hebben mij ertoe bewogen om u een zeer belangrijke motie voor te leggen in dienst van de eer van onze sekse. Laten wij de mannen op het goede spoor houden en laten wij niet dulden dat zij, met hun stelsels van gelijkheid en vrijheid en hun verklaring van rechten, ons in de staat van minderwaardigheid laten, of laten we openlijk zeggen: van slavernij, waarin zij ons al zo lang hebben gehouden.

U zult toegeven, waarde medeburgeressen, dat indien wij zusters van ons in de districten, in de gemeenteraad en in de nationale vergadering zouden hebben, er minder verdeeldheid en minder 'aristocratie' in de grote en de kleine vergaderingen zou zijn. Hier zou men niet onophoudelijk 'tot de orde van de dag' roepen en daar niet 'tot de orde van de zaken'; en alles zou beter verlopen...

Het is hoog tijd dat wij in de Stad binnendringen: men heeft er behoefte aan onze bevalligheid om eens af te wijken van de deprimerende aandacht voor details, van het 'quakerisme' van de districten, en opdat onze driehonderd Spartanen niet zullen sneuvelen in de pas van Thermopylae onder de pijlen van de Perzen die hen omsingelen.

Men roept luidkeels om ons in de zestig districten van Parijs, ten einde daar het lachwekkende van de welbespraaktheid aan de kaak te stellen de volkstribunen te bewaken die van een patricische soort zijn, en ons op te stellen tegen de streken van de eerzuchtige burgers in de grote zaal van het Stadhuis.

Ten slotte zullen ook de pretorianen en de legioenen ons met veel genoegen zien, ons 'niet-gesalarieerden', om de moeizame en vermoeiende wacht te delen waardoor zij ovenmand worden. Het is niet zo dat een woeste fantasie, om ook mooie uniformen te dragen, ons naar het hoofd stijgt, maar de wens om een sabel te hanteren gaat ons aan het hart. Welaan! Indien de mannen zich de eer voorbehouden van de lijfwacht van de koning, zullen wij de amazones van de koningin zijn. . . »