De eredienst van de Rede, Michelet

Over het algemeen waren het dochters uit gerespecteerde families, die - vrijwillig of onder druk - de Rede moesten verbeelden. Ik heb nog één van haar gekend toen zij al bejaard was; erg mooi was nooit geweest, tenzij van taille en statuur. Zij was een ernstige vrouw en van een onbesproken levenswijze. De Rede werd in de Saint-Sulpice uitgebeeld door de vrouw van een van de eerste magistraten van Parijs; in de Notre-Dame door een beroemd, beminde en geachte kunstenares, mejuffrouw Maillard. Men weet hoezeer deze mensen, alleen al door hun kunst, tot een arbeidzaam en ernstig leven gedwongen zijn.

De Rede, gekleed in het wit met een blauwe mantel, komt uit de tempel van de Wijsbegeerte te voorschijn, gaat zitten op een zetel van eenvoudig gras. De jonge meisjes zingen voor haar haar hymne; zij schrijdt langs de zoom van de berg, terwijl zij haar geleidsters een lieve blik, een lieve glimlach toewerpt. Zij keert terug en men zingt nog steeds ... Men wachtte ... Dat was alles.