Markies de la Tour du Pin over de opening van de Staten Generaal, 1789

De koning droeg op zijn kleding de blauwe ridderorden en de gezamenlijke prinsen droegen hetzelfde, alleen was de kleding van de koning nog veel rijker versierd en met diamanten overladen. Maar de gestalte van deze goede vorst miste elke waardigheid. Hij hield zich slecht en had een waggelende loop. Zijn bewegingen waren ruw en niet gracieus, en zijn zeer kortzichtige ogen hadden tot gevolg dat hij gekke gezichten trok, omdat het in die tijd nog niet in de mode was om een bril te dragen. Zijn toespraak, die zeer kort gehouden was, werd op een tamelijk energieke toon voorgedragen.
De koningin onderscheidde zich door een grote waardigheid; maar de bijna krampachtige bewegingen van haar waaier verraadde haar grote mate van opwinding. Zij liet vaak haar blik naar die kant van de zaal dwalen waar de Derde Stand plaats genomen had, en het leek alsof zij een gezicht probeerde te herkennen onder die talrijke mannen van wie zij er al zo velen tot haar vijanden kon rekenen.
Enkele minuten na het binnenkomen van de koning heeft zich een voorval voorgedaan, dat ik zowel als alle anderen die aanwezig waren met eigen ogen gezien heb, maar waarvan ik mij niet herinner het in enig andere voorstelling van deze gedenkwaardige zitting gelezen te hebben. Iedereen weet, dat Markies de Mirabeau door de Derde Stand gekozen is, omdat het hem niet mocht gelukken in de adelsvergadering van de provincie opgenomen te worden vanwege de werkelijk angstaanjagende faam die hij terecht heeft verworven. Hij trad alleen de zaal binnen en was van plan plaatste nemen in het midden van de rij banken zonder rugleuning, die achter elkaar opgesteld stonden. Een heel zacht, maar algemeen morren werd hoorbaar. De afgevaardigden, die al een rij voor hem hadden plaats genomen, gingen nog een rij naar voren; de anderen die achter hem zaten gingen nog een rij naar achter; diegenen die zich aan beide kanten bevonden, gingen uit elkaar zodat hij alleen bleef midden in een zeer opmerkelijke leegte. Een lachje van verachting gleed over zijn gezicht en hij ging zitten.