De zon schijnt voor iedereen, Parijs winter 1796-1797

Volk, stervend van honger, stervend van kou, 
Beroofd van alle rechten, 
Nauw verneembaar klaagt gij. 
De onbeschaamde rijke echter, 
Vroeger door uw goedheid gespaard, 
Troost zich op luidruchtige wijze (met zijn overdaad). 

Refrein

Ontwaakt op onze roepstem, 
En komt uit de diepe duisternis te voorschijn
Volken! Herneemt u rechten, 
De zon schijnt voor iedereen.

Dit lied maakte de tegenstelling duidelijk die ontstond tijdens het Directoire (1795-1799), tussen de luze en overdaad van de gegoede burgerij en de ellende van de arbeiders van Parijs. De strenge winter maakte de levensmiddelen weer duur.

Uit: Klinkenberg, P., Van de Franse Revolutie tot de Restauratie. Amsterdam, 1924, p.93